اگر از من بپرسند بزرگترین هدیه و نعمت خدا بتو چی بوده قطعا جواب میدم یک آیه از قرآن !!!!!!
یه شب بحرانی داشتم به کارمندانم تو دلم ناسزا می گفتم چرا که دسته جمعی توطئه کرده بودند و مسئول حراست تلفنی مرا تهدید به اخراج و فرستادن پرونده ام به مقامات بالاتر بود خدا می داند دنیا یه دفعه تاریک شد و شب تنها در اطاقم بودم و زوزه ی شغال ها و سکوت شب و افکار منفی به مغزم هجوم می آوردند و چهره ی کارمندان در ذهنم رژه می رفتند و من دائم به دید متهم به آنها نگاه می کردم و آنها را مسبب مصیبت بزرگی که به من وارد شده بود می دانستم ...
در زمان دانشجویی یک آیه ذهنم را مشغول می کرد و نمی فهمیدم که واقعا عمق معنای آن چیست این آیه این بود :
مَّا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّهِ وَمَا أَصَابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ (نساء 79)
هر چه از خوبیها به تو مىرسد از جانب خداست و آنچه از بدى به تو مىرسد از خود توست
اما در آیه ی قبل می فرماید: قُلْ کُلًّ مِّنْ عِندِ اللّهِ
هر دو چه بدی و چه خوبی از نزد خداست
آن شب نفسم دائم دیگران را متهم می کرد و از طرف دیگر این آیه می گفت که آنها هیچ کاره اند و متهم خود نفس است و یا به تعبیر آیه ی قبل متهم خداست و بدی ها هم از طرف اوست تا بالاخره در آن شب که تا صبح بیدار بودم آیه ی قرآن بر نفسم غلبه کرد و همه ی کارمندان را بخشیدم و به آرامش رسیدم.
دیگران را ببخش نه تنها به خاطر این که آن ها سزاوار بخشش اند ، بلکه به این خاطر که تو سزاوار آرامشی
و باور کنیم که تغییر ذهنیت معجزه می کند و فردای آن روز ورق برگشت و معجزه شد و من بدترین ،شدم بهترین فقط با یک اتفاق ساده که محصول تغییر ذهنیت من بود و آن آیه ی شگفت انگیز کیمیاگری کرد و در ذهنم همه ی منفی ها مثبت شدند و در عالم واقع هم اثر کرد و بدون شک تغییرات درونی میتواند حوادث بیرونی را دگرگون و معجزه کند.